در قاب این آیینه ها خود را نمی بینم
چیزی به جز یک بهت بی معنا نمی بینم دنیا به زشتیهای پلک فهم من خندید
به ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﺕ ﻫﺎﺳﺖ واقعی ﻧﻤﯽ خندن..به سلامتی اونایی که طبیب دلهای دردمندن ولی خودشون دنیای دردن,